تازه شو مثل ترانه تازه شو، پر آوازتو به آسمون بده

فرصت گفتن و از خودت نگیر واژه های خسته رو امون بده

بگو از روشن بارون خدا بگو از سبزه خاک و خاطره

از نسیم نفس سنگ و درخت بگو از شبنم پشت پنجره

دست به دست من بده پا به پای من بیا

بخون امروز مال عشق بگو فردا مال ماست

با من از سایه نگو، خورشید فردا مال ماست

تو که باورم کنی عشق یه دنیا مال ماست

شب نگو شکوه نگو قلب ستاره روشنه

غم نگو غصه نگو وقتی دلت پیش منه

دست به دست من بده پا به پای من بیا

بخون امروز مال عشق بگو فردا مال ماست

واسه پر کشیدن من، خواستی آسمون نباشی

حالا پرپر میزنم تا همیشه آسوده باشی

دیگه نه! غروب پاییز، رو تن لخت خیابون

نه به یاد تو نشستن زیر قطره های بارون

واسه من فرقی نداره وقتی آخرش همینه

وقتی دلتنگیه این خاک توی لحظه هام میشینه

تو میری شاید که فردا رنگ بهتری بیاره

ابر دلگیر گذشته آخرش یه روز بباره

ولی من میمونم اینجا با دلی که دیگه تنگه

میدونم هرجا که باشم آسمون همین یه رنگه

...

وای که دلم لک زده واسه یه نم بارون، آخ که چه حالی میده بارونای بهاری مخصوصا ابرای دلگیری که روی طراوت بهاری می بارن...

خوب چند وقتی بود که حسی برای نوشتن نبود! یا شایدم دلم خیلی شاد بود:) خب چه میشه کرد همیشه که غم نیست... امروز اومدم، گفتم که بد نیست چند تا سوال کنم خیلی عجیبه زندگی شما دوستای گلم که میاین و وبلاگ مینویسید چطوری هست! حالا زیاد حول نشید بذارید سوالا رو زیر مینویسم ولی میخوام کمی فکر کنید و برام جواب بذارید نظر هاتون برام خیلی با اهمیت هست!

۱. اگر یه لپ تاپ به قیمت ۴ میلیون تومان در دست داشته باشید و دزد بخواد بیاد اونو از دست شما بدزده (سوار موتور یا وسیله نقلیه هم نباشه) یعنی بیاد بخواد با زورگیری این کار رو انجام بده و مطمئنا هم میتونه شما رو بزنه! شما لپتاپ رو میچسبی که ندزده! یا اونو بیخیال میشی که چیزیت نشه! توجه داشته باش که پول لپتاپ رو به زور جمع کردی و خریدی! حالا چیکار می کنی؟!

۲. چرا حال و هوای وبلاگتون با حال و هوای بیرون از وبلاگتون فرق داره؟! مثلا تو وبلاگ ناراحت ولی بیرون از اینترنت خیلی شاد!!! چرا اونجا شاد و اینجا ناراحت؟! دقت کنید چرا؟

جواب رو تو کامنت به صورت زیر بگذارید:

۱. جواب

۲. جواب

که بدونم جواب برای کدوم سواله!

منتظرم...

تو بارون رسیدی با چشمای خیست
با دستای گرمِ ستاره نویست
تو بارون رسیدی، ترانه رها شُد
شبِ کهنه کوچید، جهان مالِ ما شُد
من از تو شکفتم، من از تو رسیدم
یه دنیای تازه، تو چشم تو دیدم

تو بارون که رفتی، شبم زیرُ رو شُد!
یه بغضِ شکسته رفیقِ گلو شد!
تو بارون که رفتی، دلِ باغ چه پژمرد!
تمامِ وجودم تو آیینه خط خورد!

هنوز وقتی بارون تو کوچه می باره
دلم غصه داره، دلم بی قراره
نه شب عاشقانه س، نه رؤیا قشنگه
دلم بی تو خونه، دلم بی تو تنگه
یه فانوسِ مُرده تو برقِ چشامه
بدونِ تو حسرت همیشه باهامه

تو بارون که رفتی، شبم زیرُ رو شُد!
یه بغضِ شکسته رفیقِ گلو شد!
تو بارون که رفتی، دلِ باغ چه پژمرد!
تمامِ وجودم تو آیینه خط خورد

تقدیم به همه هستی ام در این دنیا

از همه دوستانم معذرت ميخوام که نتونستم توي اين چند وقت بهشون سر بزنم همگي مارو عفو کنيد دوستانی که نظرات رو غیرفعال کردن فعال کنین شاید کسی خواست نظر بده...

اما ... :

پشت سرم گريه نکن مسافرم مسافرم

اشکاتو هي هدر نده بايد برم بايد برم

جلوي راهم و نگير نذار منم گريه کنم

صلاحمون، اينه عزيز بايد برم سفر کنم

طاقت اشکاتو ندارم تورو خدا نذار ببارم

خدا نخواست قسمت اينه که من تورو تنها بذارم

تورو خدا گريه نکن انقدر نگو نرو نرو

بغض ام داره ميترکه انقدر نگو نرو نرو

اينجوري بي تابي نن الهي قربونت برم

خدانگهدارت باشه بايد برم بايد برم

تنها نرو این راه رفتن نیست

دنیای تو چیزی به جز من نیست

تو از خودت چیزی نمیدونی

تنها نرو تنها نمیتونی

میری که با فکر تو تنها شم

میری که هم درد خودم باشم

تو اول راه و نمیدونی

تنها نرو تنها نمیتونی

من حال این روزاتو می دونم

چیزی نگو چشماتو می خونم

این جاده تا وقتی نفس داره

چشماشو از تو بر نمیداره

من از هوای جاده دلگیرم

از فکرشم دلشوره می گیرم

این آینه تو فکر شکستن نیست

باور نکن این صورت من نیست

دستامو با احساس تو بستم

من بینهایت با تو همدستم

تا جاده میره سمت بی راهه

گم کن منو این آخرین راهه

هی که تو گفتی به اسم من کسی رو نداری

دیگه آدم شدی و به من نیازی نداری

فکر نکن که دنیا همینطور میمونه به کام تو

من که رفتم خط زدم خط سیاه به نام تو

چی خیال کردی منو ول کردی توی دستای باد

چطوری دلت اومد عشقمونو بردی ز یاد

مگه تو بویی نبردی از مرام و معرفت

رفتی و منو فروختی به غریبه عاقبت

میخوام این فکر تورو از تو سرم بیرون کنم

خونه ای که ساخته بودیم توی دل ویرون کنم

میدونم یه روز میشه میای سر حرفای من

اما اون روز دیگه دیره تو دیگه مردی واسه من

چی خیال کردی منو ول کردی توی دستای باد

چطوری دلت اومد عشقمونو بردی ز یاد

مگه تو بویی نبردی از مرام و معرفت

رفتی و منو فروختی به غریبه عاقبت

سرت و بالا بگیر تا هنوز دیر نشده

تا دلم زیر فشار غصه هات پیر نشده

سرت و بالا بگیر من تحملم کمه

تو دلم به حد کافی پر غصه و غمه

سرت و بالا بگیر من کنارتم هنوز

چی آوردن به سرت که می نالی شب و روز

.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.

من خودم اینجا غریبم جز تو هیشکی رو ندارم

گل من تحملم کن که یکم دووم بیارم

توی لحظه های دلگیر این تو خاطرت بمونه

که همون یه قطره اشکت زندگیمو می سوزونه

.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.

نخواستم با غم بسوزی، نخواستم هیچی نگی

                 نخواستم درد دلتو، دیگه با هیشکی نگی

         آخه عشق اجباری نیست، تو زندون من نمون

                          حالا که فکر رفتنی، دیگه از موندن نخون

                                      تا دیدم میخوای بری، دلم با تو صبر نکرد

                                برو فردا مال تو، دیگه اینجا بر نگرد

                                              بدونه من بعد من، دلتو هرجا جا نذار

                                                           غم با من بودنو، تو مِنبَعد یادت نیار

                                                                   اگه شونت تکیه گاهه، پس چرا من تنها شدم؟

                                                               چرا هر لحظه هم همیشه، منم تنها با خودم؟

                                                     یه تصویر از عکس چشمات روی دیوار دلم

                                                  چقدر قصه م خنده داره، چقدر بیماره دلم

                                      تا دیدم میخوای بری، دلم با تو صبر نکرد

                                  برو فردا مال تو، دیگه اینجا بر نگرد

                      برو فردا مال تو، دیگه اینجا بر نگرد

         غم با من بودنو، تو مِنبَعد یادت نیار

.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.

روی شاخه های دوری، چه خوشی داره صبوری

وقتی خورشیدی نباشه تو همیشه سوت و کوری

میگذره روزای عمرت توی جاده های خلوت

تا بخوای برگردی خونه گم میشی تو باغ غربت

.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.::.

خداجون مچکریم که چشم دادی بهمون

واسه گریه کردن و دیدن این دنیای زشت

مرسی که پا به ما دادی واسه سگ دو زدن

واسه گشتن تو جهنم دنبال راه بهشت

آخ که شکرت ای خدا واسه جهان به این بدی

چی میشد اگه تو دست به ساختنش نمیزدی؟

وامانده ام که تا به کجا می توان گریخت,



از این همیشه ها که ندارند باورم ,



حال مرا نپرس که هنجارها مرا



مجبور می کنند بگویم که بهترم...

از ساناز جون

 پایان

Www.Khaste-Donya.LoxBlog.Com